Энэ намрыг би

Нам гүмхэн намрын цэнхэр огторгуйгаас
Нууцлаг мэлмий чимээгүй ширтнэ
Дотор орших анир чимээгүйг
Далдын далдаас сэрээн дуудна

Үнэн, өнө мөнх бий гэж
Үлгэрийн төгсгөл аз жаргалтай гэж
Хүн гэдэг нэр утгатай гэж
Хүйтэн хорвоод чи нарны гэрэл гэж

Итгэхэд хэцүү бүхнийг
Чимээгүй хүүрнэнэ
Эээ
Энэ намрыг би
Хэнтэй хувааж нөмрөх вэ

Үл аних тэр харцны дор
Үйлийн үртэн би өдөржин тэнэнэ
Олж үл чадсан жаргалыг
Огторгуйн гүн хөх цээл
Чамаас би ахиад л асууяа

Хэрхэвэл энэ орчлон амгалан болох ?
Хэрхэвэл би огторгуйд одож болох ?
Хэрхэвэл сэтгэлийн үл аних шанлал амирлах ?
Хэрхэвэл бүхний үйл заяаны учиг алдууран тайлгарах вэ?

Цэнхэр сарны дор

Орчлонгийн гэрэл сүүдрээс
Тасарч чадахгүй суухад
Амьдарч дасаагүй мөн чанар
Цээжинд хургаад гуниглангуй
Цэцэг татдчихсан юм шиг
Тэр шаналанг мэдрэхэд
Цэнхэр сарны дор
Амьд явахаас халгамаар
Эдэлж чадахгүй буй
Энэ эрх чөлөөг
Энгийн өдрүүдээр арилжаад
Зугтаж яваадаа хармасдаг
Бурханаас өгсөн бэлэгээ
Хэрхэх учраа олохгүй
Будилсан нэгэн манан
Борог амьдралын хөлд
Хиртэж л тунарна

Амьдрал богино юм

Эргэж хараад инээмсэглэж амжихгүй байж мэднэ
Амьдрал богино юм
Ээдрээсэн үгээ засаж чадалгүй холдож мэднэ
Одоо л хэлий
Өнөөдрийн үнэн маргааш худлаа
Хувирахын дунд
Өнгө дүрсний дунд төөрсөн
Хүний энэ заяанд

Өөрийгөө олоогүй яваа
Бүдэгхэн цагийн аашаар
Бусдын зүрхэн дундуур хэчнээн ч туучиж
Буцааж болохгүй буруу мөр тарисаныг
Бүгдийг минь уучил хүмүүсээ

Хүсэхийн учигт хөтлүүлээстэй
Өнөөдөр маргаашууд дотроос
Хүн болсон заяаны
Үнэтэй нь юу ?
Өнгө үзэгдэл дүрсгүйд хууртаад
Солонго барихаар гүйх шиг амьдралд
Үлдэх нь юу олох нь юуг
Бодож нэг үзмээр
(дотор байгаад байсан эхний 4 мөр нь гүйцээх гэхээр санасан шиг болохгүймаа.
гэхдээ оруулмаар санагдаад аа.)