Энэ намрыг би

Нам гүмхэн намрын цэнхэр огторгуйгаас
Нууцлаг мэлмий чимээгүй ширтнэ
Дотор орших анир чимээгүйг
Далдын далдаас сэрээн дуудна

Үнэн, өнө мөнх бий гэж
Үлгэрийн төгсгөл аз жаргалтай гэж
Хүн гэдэг нэр утгатай гэж
Хүйтэн хорвоод чи нарны гэрэл гэж

Итгэхэд хэцүү бүхнийг
Чимээгүй хүүрнэнэ
Эээ
Энэ намрыг би
Хэнтэй хувааж нөмрөх вэ

Үл аних тэр харцны дор
Үйлийн үртэн би өдөржин тэнэнэ
Олж үл чадсан жаргалыг
Огторгуйн гүн хөх цээл
Чамаас би ахиад л асууяа

Хэрхэвэл энэ орчлон амгалан болох ?
Хэрхэвэл би огторгуйд одож болох ?
Хэрхэвэл сэтгэлийн үл аних шанлал амирлах ?
Хэрхэвэл бүхний үйл заяаны учиг алдууран тайлгарах вэ?