Тийм хөнхөн инээмсэглэл
Тэврэх нь ихээ дотнохон
Бодлын чанадаас шувууд чинь
Миний зүгт нисэлдэвч
Болох болохгүйн торонд
Далиа хумиад гуниглангуй
Орчлонд олон өдөр үгүй
Одоо гэх энэ үг
Маргааш их өөр сонсогдоно, мэдрэгдэнэ
Ганцхан байж мэдэх энэ л агшинг
Газарт шингээчхээд дараа нь
Ингэж хөнгөн инээмсэглэхгүй
Хүсэл төдий гэж битгий чамла
Амьдрал хүслээс хөлтэй
Амрагийн төгөл хайрын үг одоо илүүднэ
Буруу зөвийн хаалгаар нэвт шувт алхалж
Болортох өнгийн тансгаар
Цангасан төрхөө сэргээ
Хүн биеийн эрвэгнэх төдий мэдрэмж
Хөл алдана энд хэтэрхий гүнзгий
Нарны туяа хүрдэггүй далай ёроол шиг
Надаас урсах урсгалд чи
Сэлүүргүй нэг төөрөөч
Үүнээс өөр юу ч, чамд амьдралаас
Амлаж чадахгүй
Үнэндээ энэ хэсэгхэн бороонд
Хурц наранд яаг над шиг
Надтай хамт
Энд энүүхэнд
Тэгээд тэнд
Saturday, 9 August 2008
Амлаж чадахгүй
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment