Шуурганы дараа өглөөгүүр
Сэтгэлийн тэнгисийн эргээр ганцаар алхахад
Сул үс нүүр рүү минь хийсч
Буй бүхэн бууриндаа л ахуйд
Би өөрийгээ дэндүү жижигхэн гэдэгт итгээд
Цурхиран уйлмаар болдог ч
Хэндээ ч гомдох билээ дээ
Ай амгалан хорвоо
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment